Hij heeft een lach om jaloers op te zijn en hij gaat graag op de foto. Eerlijk is eerlijk, die foto’s lukken eigenlijk altijd. Zijn bruine ogen stralen.
Breeduit lachen kan nog net zonder dat je ziet welke kiezen er achterin zijn mond ontbreken. Hij checkt het in de spiegel. Kauwen kost wel steeds meer moeite.
Het is maandagmiddag en hij hangt deels uit het raam van zijn woonkamer op de eerste verdieping. Hij roept ons, hij wil iets zeggen. Mijn collega en ik zijn benieuwd. We zijn nog niet binnen of hij vertelt stralend dat hij de baan die hij zo graag wilde heeft gekregen. Hij gaat binnenkort beginnen.
Hij zit wel ergens mee. Zijn gebit baart hem zorgen. Door alles wat er in de afgelopen jaren gebeurd is heeft hij geen tandartsverzekering en kon hij dus geen tandarts bezoeken. Hij weet dat het niet veel langer goed kan blijven gaan. Het frame dat hij ooit heeft gekregen om de ontbrekende kiezen te vervangen ligt ongebruikt in een lade. Het prikt in zijn tandvlees.
Wat goed dat hij binnenkort kosteloos naar de tandarts kan. Al snel is een Rotterdamse tandarts gevonden die hem weer op weg wil helpen. De inzet is preventie.
Als het goed gaat met zijn nieuwe baan wordt hij over een tijdje een patiënt als alle anderen, maar nu krijgt hij een speciale behandeling. Die heet: pro deo.
Ik ken weinig mensen die zoveel zin hebben om naar de tandarts te gaan. Zie je iemand lopen met een big smile? Het zou hem zomaar kunnen zijn!
PS: Wil jij ook je tijd geven om iemand weer vooruit te helpen?
Een verschil maken gaat mens voor mens. Wordt sociale tandarts.
Tekst: Gerlinda Robbertsen-van Harn
Illustratie: Britt Bom