Ik fiets terug met een hoofd vol vragen. Praktijkeigenaar en tandarts Anamarija Trajkovska van Tandartsenpraktijk Blijdorp maakte vanochtend opnieuw een paar uur vrij om zich in te zetten als Sociale Tandarts. Waarom? Omdat ze het heel erg vindt dat er mensen met pijn rondlopen en die nergens terecht kunnen omdat ze de tandartsrekening niet kunnen betalen. Zo biedt ze binnen twee weken plek voor maar liefst tien mensen.
De ochtend begon met een moeder van twee jongetjes. Ze ziet er heel verzorgd uit, haar nagels zijn overduidelijk in een nagelsalon behandeld en ook de lange wimpers van waaronder ze open de wereld in kijkt zijn niet helemaal natuurlijk. Zou ze ze cadeau gekregen hebben? Of gaf ze voorrang aan haar uiterlijk boven haar ontstoken tandvlees om in ieder geval niet de indruk te wekken dat ze niet rond komt? Of durft ze niet ‘gewoon’ naar de tandarts omdat je nooit weet wat de kosten zullen zijn? Ik kon het haar niet vragen en ken dus slechts een deel van het verhaal en heb vooral veel vragen.
Dan komen er ondanks alle inspanningen van het team van Stichting ANDERS Rotterdam twee patiënten niet opdagen en belt de laatste van de ochtend af. Anamarija haalt haar schouders een beetje verbaasd op en besluit er maar iets van te maken en een koffiepauze in te lassen. Durven ze toch niet? Zijn ze de afspraak ondanks de reminders vergeten? Zijn ze verdwaald? Kwam er iets dringends tussen? We weten het niet en vragen ons stiekem af of het dan wel zo nodig was om de sociale tandarts in te schakelen.
Dan verschijnt er een jonge vrouw met haar begeleider. Opnieuw kan je je afvragen waar ze de tattoos van betaald heeft, haar kersenrode lokken en haar sneakers met plateauzolen. Je zou je overigens net zo goed af kunnen vragen of je met al je vragen wel enig benul hebt wat armoede betekent en hoe het je leven ontwricht.
Tim ‘S Jongers zou zeggen: ‘We willen dat de arme mensen op ons lijken, maar als ze een flatscreen-tv kopen is het wéér niet goed.’ In plaats van die tv kan je natuurlijk van alles invullen. Ik fiets terug en zie de bonte mix van mensen in de straten van Rotterdam. We passeren elkaar en ik realiseer me dat Want wat weten we nu helemaal van de ander die zo anders is? Mooie slogan heeft Tandartspraktijk Blijdorp: ‘Klein, maar groot in betrokkenheid.’ Daar moeten (te)veel mensen het van hebben.
Tekst: Gerlinda Robbertsen-van Harn
——————————————————————————————————